Druk 3D w wydaniu wielkoformatowym to jedno z największych wyzwań stojących przed technologią przyrostową. Z uwagi na swoją specyfikę, tworzenie detali o dużych gabarytach jest problematyczne bez względu na technikę i materiał jaki wykorzystujemy – termoplast, żywicę, proszek poliamidowy lub proszek metaliczny. Z jednej strony podczas procesu produkcyjnego należy okiełznać skurcz materiału, a z drugiej czas potrzebny na nałożenie i spojenie kolejnych warstw materiału dramatycznie rośnie wraz liczbą centymetrów… Do tego dochodzi cała masa dodatkowych problemów, które razem sprawiają, że co do zasady druk 3D sprawdza się najlepiej w aplikacjach, gdzie rozmiar detalu nie przekracza kilkudziesięciu centymetrów w osiach XYZ.

Oczywiście istnienie tych przeszkód nie powstrzymuje inżynierów na całym świecie w próbach opracowania metod wytwórczych, które wyniosą technologie addytywne w wersji makro na niedostępny dla nich obecnie poziom. Jednym z najbardziej niezwykłych i obiecujących projektów tego typu jest KRAKEN – multitechnologiczna, hybrydowa maszyna przyrostowa, zdolna w teorii tworzyć obiekty o maksymalnych gabarytach na poziomie 20 x 3 x 4 metry!

Urządzenie powstaje w ramach projektu unijnego, a za jego rozwój odpowiada konsorcjum europejskich firm, m.in.:  CECIMO, Autonomous Systems, Alchemie, Arasol, Vero Software, TWI i ACCIONA. Projekt został uruchomiony w październiku 2016 i ma zostać ukończony we wrześniu 2019 r. Konstrukcja opiera się o przemysłową suwnicę, na której zainstalowane jest ramię robotyczne, wykorzystujące szereg narzędzi – głowicę do druku 3D z termoplastu w formie żyłki, głowicę do napawania metalu, głowicę frezującą oraz skaner 3D!

Jeśli chodzi o termoplasty, to KRAKEN ma mieć możliwość przetwarzania 180 kg materiału na godzinę, a jeśli chodzi o stopy metali (aluminium) do 10 kg na godzinę. Przy takich prędkościach trudno oczekiwać wysokiej jakości w odwzorowaniu szczegółów modelu – za to jednak ma być odpowiedzialna głowica frezująca. Wszystkie niedoskonałości wydrukowanego obiektu mają być wychwytywane za pomocą skanera 3D i zintegrowanego oprogramowania, które na podstawie tworzonej w czasie rzeczywistym mapy odchyłek wskaże miejsca, które wymagają poprawy.

Według twórców projektu, gotowy system ma oferować o 40% szybszy czas pracy niż istniejące obecnie techniki wytwórcze, podnieść o 25% produktywność w obszarze danych aplikacji, obniżyć o 30% koszty wytworzenia oraz ograniczyć powierzchnię produkcyjną aż o 90%.

Źródło: www.krakenproject.eu

Paweł Ślusarczyk
Jeden z głównych animatorów polskiej branży druku 3D, związany z nią od stycznia 2013 roku. Twórca Centrum Druku 3D - trzeciego najdłużej działającego medium poświęconego technologiom przyrostowym w Europie. Od 2021 r. rozwija startup GREENFILL3D produkujący ekologiczny materiał do druku 3D oparty o otręby pszenne.

Comments are closed.

You may also like