Paryskie Muzeum Sztuki Nowoczesnej gości unikalną wystawę wykonaną przy użyciu drukarek 3D

Druk 3D dzięki możliwości wykonywania złożonych geometrii przy oszczędności czasu i materiału zaskarbił sobie uwagę wielu branż przemysłowych. Jak się okazuje, technologie przyrostowe mogą stać się również środkiem wyrazu dla natchnionych artystów. W paryskim muzeum sztuki współczesnej Centre Georges Pompidou trwa właśnie wystawa „Printing the World„, na której do niedzieli można podziwiać ponad trzydzieści dzieł sztuki stworzonych przy pomocy drukarek 3D. Jednak czy umieszczanie wydruków przestrzennych obok dzieł takich artystów jak  Matisse, Warhol czy Picasso jest dobrym pomysłem?

Ekspozycja porusza dylematy współczesnej sztuki, których nie da się uniknąć gdy mówimy o druku 3D – m.in. rola artysty w procesie tworzenia czy odtwarzalności.  Wystawa gromadzi artystów, projektantów i architektów, którzy wykorzystują druk przestrzenny jako narzędzie analityczne lub eksperymentalne, koncentrując się jednocześnie na sztuce, nauce i innowacji.

Twórcy przedstawiali futurystyczne wyobrażenia na temat sztucznej inteligencji i ludzi przeszłości, korzystając m.in. z technologii PolyJet. Zastosowanie tej metody pozwala na łączenie odrębnych kolorów i struktur w jednym procesie druku 3D, zapewniając tym samym artystom dużą swobodę pracy twórczej.

Prezentowane prace imitujące narzędzia ludzi pierwotnych są swoistym sposobem na połączenie historii z nowoczesnością. Kamienne ostrza zostały zeskanowane, a dzięki technologii przyrostowej odwzorowane w niesamowicie realny sposób.

Choć wszystkie rzeźby powstały przy użyciu technologii przyrostowej, to diametralnie różnią się od siebie. Artystom, inspirując się różnymi właściwościami druku 3D udało się pokazać jego wszechstronność i możliwość użycia podczas tworzenia przedmiotów imitujących realne obiekty jak i tworząc awangardowe konstrukcje o złożonych kształtach.

Odwiedzający będą mieli dowiedzieć się jak technologie przyrostowe stają się coraz bardziej integralną częścią procesu tworzenia. Wystawa przedstawia techniki przestrzenne od jej początków w XIX w., kiedy wytwarzano foto-rzeźby – pierwsze próby przestrzennego odwzorowania fotografii. Następnie przedstawiane są wczesne formy obrazowania 3D, aż do wpływów cyfryzacji i ich współczesnym wykorzystaniu w postaci nowej typologii obiektów wykonywanych przestrzennie (np. wydruki makiet architektonicznych).

Źródło: 3ders.com