Zortrax przedstawia trzecią odsłonę Z-SUITE

Od samego początku istnienia marki Zortrax, jedną z najważniejszych przewag olsztyńskiego producenta było autorskie oprogramowanie Z-SUITE. Jak każdy software, na przestrzeni lat przeszedł on wiele iteracji i zmian funkcjonalnych. Iście rewolucyjną było przejście z wersji pierwszej na drugą, gdzie został zaproponowany m.in. nowy system pracy, podzielonej na cztery etapy (orientacja modelu na stole roboczym → parametry druku 3D → edycja struktur podporowych → podgląd gotowego wydruku 3D) oraz możliwość korzystania z materiału zewnętrznych dostawców. Teraz Zortrax prezentuje Z-SUITE w wersji 3.0 – jak na razie w formie testowej BETY. Jakie funkcjonalności proponuje nowa odsłona programu?

Po pierwszym uruchomieniu rzucają się w oczy dwie rzeczy: od strony interfejsu nic się nie zmieniło i do wyboru mamy tylko trzy modele drukarek 3D: M200 Plus, M300 Plus i Endureal. Jeśli chodzi o to pierwsze, to raczej nie mam tu żadnych uwag – po co zmieniać coś co działa? Jeśli chodzi o drugie to… chyba jest to niedopatrzenie zespołu programistycznego lub mamy do czynienia z naprawdę wczesną wersją programu? Przykładowo ktoś taki jak ja, został właśnie pozbawiony możliwości pracy z 13 posiadanymi aktualnie drukarkami 3D (10 x Inventure + M200 Classic + M300 Dual + Inkspire). Zakładam jednak, że jest to kwestia specyfiki wczesnej „bety”… Mimo wszystko wygląda to na mały falstart…

Po wgraniu modelu 3D wszystko wygląda tak jak zawsze. Dostępne są wcześniej ogłaszane w wersji 2.25.0 dodawanie napisów do obiektów 3D oraz funkcja miarki, mierzącej odległości pomiędzy nimi. Po przejściu w etap przygotowywania modelu do druku 3D pojawia się pierwsza nowość w postaci nowych wzorów wypełnienia modeli. Od teraz jest ich sześć, a nowe to:

triangular – zalecany do druku 3D modeli, które muszą wykazywać zwiększoną wytrzymałość na ściskanie przy siłach przyłożonych prostopadle, takich jak przeguby i nawiasy,
gyroid – przeznaczony do druku 3D modeli, które muszą posiadać odporność na siły działające we wszystkich trzech osiach; kształt tego wzoru zmienia się we wszystkich kierunkach, w wyniku czego zapewnia wysoką ogólną wytrzymałość modeli; może być z powodzeniem stosowane przy niższych poziomach gęstości wypełnienia, co z kolei może pomóc w zmniejszaniu zużycia materiału,
concentric – przydatny w druku 3D modeli z wieloma wąskimi i małymi elementami, a także części drukowanych z przezroczystych i elastycznych filamentów; wzór odzwierciedla zewnętrzne ścianki modelu i równomiernie wspiera jego górne warstwy; zalecany jest także przy wysokich wartościach gęstości wypełnienia.

Niestety pojawia się tu kolejne niedociągnięcie bety – do wyboru jest tylko jedna warstwa: 0,2 mm.

Jeśli chodzi o edycję podpór to również nic się nie zmieniło i również jest to akurat dobra wiadomość. System generowania i edycji struktur podporowych jest jedną z najsilniejszych stron Z-SUITE i w mojej osobistej ocenie, najlepszym ze wszystkich dostępnych slicerów do druku 3D w technologii FDM / FFF. Ostatni etap, czyli podgląd wydruku 3D również pozostał pod względem funkcjonalnym i wizualnym bez zmian.

Jak zatem widać, na pierwszy rzut oka zmian jest niewiele (czyt. „jedna” nie licząc braku wcześniejszych funkcjonalności – co podkreślam po raz kolejny, wynika raczej ze specyfiki wczesnej bety oprogramowania). Czemu ma więc służyć ta premiera i dlaczego pozyskała numer trzeci…? Otóż znakomita większość zmian zaszła w samym silniku do cięcia i jest ich całkiem sporo.

Kluczową zmianą jest możliwość edycji liczby zewnętrznych ścianek co odnajdziemy w USTAWIENIACH ZAAWANSOWANYCH. Do tej pory Z-SUITE generował trzy ścianki (obrysy), co w przypadku modeli z niskim wypełnieniem powodowało ryzyko niskiej wytrzymałości części. Teraz można za pomocą tej funkcji w wybranych, krytycznych fragmentach modelu uzyskać 100%-we wypełnienie.

Korzystanie z tej funkcji może również poprawić precyzję części końcowych. Opcja zmniejsza różnice w dokładności wymiarowej, ponieważ liczba drukowanych konturów jest stała od pierwszej do ostatniej warstwy. W rezultacie można osiągnąć lepszą jakość nawisów i mniej deformacji.

Kolejna zmiana dotyczy sposobu druku 3D bardzo cienkich ścianek i niewielkich szczelin, które mogą się pojawiać w modelach pomiędzy ściankami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Udoskonalono sposób generowania wypełnienia od teraz mają one wypełnienie drukowane jedną ścieżką ze zmiennym podawaniem materiału. Z-SUITE 3.0 dynamicznie dopasuje ilość filamentu do szerokości cienkiej ścianki lub szczeliny. W rezultacie można osiągnąć wytrzymalsze części z mniejszą liczbą niedoskonałości, np. szczelin w górnych lub dolnych powierzchniach modeli.

Dodano także opcję zarządzania umiejscowienie szwu na wydruku 3D, czyli miejsca gdzie drukarka 3D kończy daną warstwę i podnosi głowicę aby drukować kolejną. Do tej pory były dostępne dwa tryby: automatyczny i losowy – teraz doszły trzy kolejne:

określony przez użytkownika – użytkownik może wskazać konkretny punkt w obrębie platformy (oznaczony zielonym słupkiem), wybierając jego współrzędne w osiach X i Y, a szew zostanie wygenerowany jak najbliżej wybranego punktu; może być przydatny do druku 3D modeli wystawowych lub części funkcjonalnych, gdyż można go umieścić z tyłu przedmiotu,
wewnętrzny kąt – po wybraniu tego trybu program „ukryje” szew w narożnikach wewnętrznych geometrii modelu
najostrzejszy kąt – program umieści szew na najostrzejszych zewnętrznych rogach modelu, aby był mniej widoczny.

Ostatnia opcja to DRUKUJ ZBYT CIENKIE ŚCIANKI. Standardowa głowica w drukarkach 3D Zortrax ma średnicę 0,4 mm (tak jak znakomita większość innych urządzeń tego typu). Gdy model 3D posiadał ścianki o niższej grubości (poniżej 0,4 mm), oprogramowanie ich po prostu nie generowało, co w jednoznaczny sposób sugerowało projektantowi konieczność przeprojektowanie części. Od teraz można wymusić ich drukowanie 3D – Z-SUITE po prostu wygeneruje je z minimalną możliwą grubością tj. 0,4 mm.

I to na razie tyle… Może dużo, może mało – mimo wszystko pamiętajmy, że mamy wciąż do czynienia z wersją BETA i być może Zortrax szykuje jeszcze coś więcej, co pojawi się w ostatecznej wersji produkcyjnej? Na pewno wskazanym byłoby odzyskanie możliwości pracy z innymi modelami drukarek 3D oraz wyboru warstw.