Najpopularniejszą technologią druku 3D jest FDM / FFF, która z powodzeniem rozwija się zarówno w świecie przemysłowym jak i amatorskim – domowym. W tym drugim przypadku dzieje się tak za sprawą bardzo tanich, lecz wciąż funkcjonalnych drukarek 3D dostarczanych przez firmy w rodzaju PRUSA Research, Creality3D czy UltiMaker. Z kolei technologia SLS oparta o polimery PA12, jest dominująca wyłącznie w sektorze dużego przemysłu, pełniąc funkcję komplementarnego narzędzia produkcyjnego w obrębie niskich serii części o zastosowaniu końcowym. Każda z wymienionych metod ma swoje unikalne cechy i zastosowania. Chociaż obie techniki służą do tworzenia trójwymiarowych obiektów, różnią się podstawowymi aspektami procesu produkcyjnego, materiałami i wynikową jakością.
FDM/FFF polega na ekstruzji termoplastycznego materiału przez podgrzewaną dyszę, która układa stopiony materiał warstwa po warstwie, tworząc obiekt. Z kolei metoda SLS wykorzystuje laser do selektywnego spiekania cienkich warstw proszku polimerowego, takiego jak PA12, warstwa po warstwie, tworząc strukturę obiektu.
W FDM/FFF głównie używa się filamentów termoplastycznych, takich jak PLA, ABS, czy PETG i metoda ta jest często ograniczona do stosunkowo prostych geometrii i może wykazywać widoczne warstwowanie. SLS opiera się na poliamidzie PA12 oraz od niedawna także elastycznego TPU i wysokowydajnego PP (polipropylenu), co pozwala na tworzenie bardziej złożonych geometrii z wyższą dokładnością i lepszą jakością powierzchni, dzięki równomiernemu spiekaniu proszku.
Technika FDM/FFF wymaga często użycia struktur podporowych dla utrzymania części podczas druku 3D, zwłaszcza przy skomplikowanych geometriach gdzie występują nadwisy. W SLS niespieczony proszek działa jako naturalne wsparcie, umożliwiając tworzenie skomplikowanych i delikatnych struktur bez budowania dodatkowych podpór.
Obiekty wydrukowane techniką FDM/FFF zwykle wymagają dodatkowego wykończenia powierzchni, aby uzyskać gładkość. SLS oferuje lepsze wykończenie powierzchni i wyższą jakość detali. Ponadto, obiekty wytworzone z PA12 w technologii SLS charakteryzują się lepszymi właściwościami mechanicznymi, w tym wytrzymałością i elastycznością.
Choć zarówno FDM/FFF, jak i SLS są popularnymi metodami druku 3D, to różnią się one znacznie pod względem procesu produkcyjnego, możliwości materiałowych i jakości końcowego produktu. SLS z PA12 oferuje większą precyzję, lepszą jakość powierzchni oraz możliwość tworzenia bardziej złożonych geometrii, co czyni ją preferowaną metodą dla zastosowań wymagających wyższej dokładności i wytrzymałości. Technology Applied – największa polska firma świadcząca usługi druku 3D, oferuje obydwie metody przyrostowe, dlatego chcąc je przetestować na poziomie finalnej aplikacji, warto się z nią skonsultować i zamówić wydruki próbne.
Źródło: www.3dprintingcenter.net
