Technologia Selektywnego Spiekania Laserowego (SLS) i MultiJet Fusion (MJF) to dwie zaawansowane metody druku 3D, które zrewolucjonizowały produkcję przyrostową, zwłaszcza w zakresie wykorzystania polimerów takich jak PA12. Mimo że obie technologie umożliwiają tworzenie precyzyjnych i złożonych części, istnieją kluczowe różnice, które wpływają na ich zastosowanie i wyniki końcowe. Technology Applied – największa polska firma świadcząca usługi druku 3D, oferuje produkcję przyrostową z obydwu technik.
W procesie druku 3D SLS wykorzystuje wysokoenergetyczny laser do selektywnego spiekania sproszkowanych materiałów polimerowych, takich jak PA12. Laser skanuje powierzchnię proszku, spajając cząsteczki w miejscach określonych przez projekt. Z kolei MJF stosuje technikę polegającą na nanoszeniu lepiszcza (zwanego agentem) na warstwę proszku, a następnie podgrzewaniu całego obszaru, co pozwala na związanie proszku i stworzenie w ten sposób warstwy obiektu.
Obie metody oferują wysoką jakość i precyzję, jednak różnią się wykończeniem powierzchni i szczegółowością. SLS zazwyczaj dostarcza wydruki o lepszej jakości powierzchni, choć mogą one wymagać dodatkowego wykończenia. MJF z kolei pozwala na uzyskanie bardziej jednolitej powierzchni i lepszych szczegółów w złożonych geometriach.
MJF jest zazwyczaj szybszy niż SLS, co czyni go bardziej wydajnym wyborem dla szybkiego prototypowania i produkcji małoseryjnej. Różnica w szybkości wynika z metody nanoszenia kleju i jednoczesnego podgrzewania w MJF, w porównaniu do sekwencyjnego spiekania każdej warstwy w SLS. Z drugiej jednak strony, drukarki 3D typu SLS oferują większe komory robocze, co pozwala na produkcję większych części.
Zarówno w SLS jak i MJF nie są wymagane struktur podporowe, co pozwala na tworzenie bardziej złożonych kształtów bez dodatkowych ograniczeń. Obie technologie są szeroko stosowane w różnych branżach, jednak MJF może być bardziej korzystny w przypadkach, gdzie wymagana jest większa szybkość i wydajność produkcji.
Koszty urządzeń i eksploatacji w przypadku obu technologii mogą się różnić. MJF zazwyczaj wymaga większej inwestycji początkowej, ale oferuje szybszą produkcję i potencjalnie niższe koszty jednostkowe w dużych wolumenach. W segmencie maszyn przemysłowych drukarki 3D typu SLS są w porównywalnych cenach co MJF, ale w SLS występują drukarki 3D klasy desktopowej, które choć mniejsze i mniej wydajne, są dużo tańsze i bardziej dostępny dla małych przedsiębiorstw i startupów.
Chociaż SLS i MJF są podobne pod względem możliwości pracy z polimerami takimi jak PA12, to różnią się one podstawowymi aspektami procesu drukowania, szybkości, wydajności i kosztów. Wybór między nimi zależy od konkretnych wymagań projektowych. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat różnic procesowych i produkcyjnych, warto skontaktować się z Technology Applied, które posiada drukarki 3D wykorzystujące obydwie metody przyrostowe.
Źródło: www.3dprintingcenter.net
