NASA od dawna angażuje się w projekty związane z addytywnymi technologiami wytwórczymi, szukając rozwiązań problemów, z którymi muszą się mierzyć. Specjaliści z Agencji Kosmicznej wykorzystują druk 3D w badaniach nas zastosowaniami nowych materiałów czy tworzeniem struktur, których stworzenie standardowymi metodami jest niemożliwe.
Jedną z organizacji, której badania finansowane są przez Narodowa Agencję Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej jest Phoenix Analysis and Design Technologies (PADT) specjalizujący się w inżynierii materiałowej, skupiając się na możliwościach technologii przyrostowych. Wspólnie z badaczami z Uniwersytetu Stanowego Arizona oraz Uniwersytetu w Keenesaw, wykorzystując technologie przyrostowe, prowadzą prace nad opracowaniem trwalszych, a jednocześnie lżejszych struktur. Wysoka trwałość idąca w parze z niską wagą to pożądana kombinacja właściwości dla elementów, które mogą być przydatne dla ekspertów z NASA w eksploracji kosmosu.
Teraz NASA przeznaczyła kolejną transzę finansowania w kwocie ponad 700 000 USD, co pozwoliło na rozpoczęcie kolejnego etapu badań, którego celem jest opracowanie oprogramowania do projektowania przestrzennych struktur do druku 3D inspirowanych naturą. Według zakładanego planu, celem projektu jest opracowanie komercyjnego rozwiązania, z którego będą mogli korzystać zarówno przedstawiciele branży kosmicznej jak i lotniczej.
Jak mówi Ji Mi Choi, wiceprezes ds. przedsiębiorczości i innowacji Uniwersytetu Stanowego w Arizonie, projekt badawczy jest doskonałym przykładem współpracy rządu, instytucji akademickich i sektora prywatnego w celu dostarczenia praktycznych rozwiązań dla przemysłu kosmicznego.
W swojej pracy interdyscyplinarny zespół pełnymi garściami czerpie z rozwiązań stworzonych przez naturę – główne źródło inspiracji stanowiła dla nich struktura plastra miodu, która jednocześnie jest lekka i wytrzymała. Technologia druku 3D umożliwia stworzenie struktury niejednorodnej pod względem konstrukcji, co pozwala na projektowanie w taki sposób, aby zwiększyć wytrzymałość elementu w częściach wysoko obciążonych.
Tworzone oprogramowanie ma stanowić narzędzie do generowania nieregularnych topologii materiałów, bazując na „zaprojektowaniu” pożądanych właściwościach, a nie na określonych rozmiarów struktury. Rozwiązanie może znaleźć zastosowanie w projektowaniu zoptymalizowanych do procesów drukowania 3D wysokowydajnych komponentów statków kosmicznych takich jak osłony termiczne, wkładki akustyczne, lekkie panele zewnętrzne i wymienniki ciepła.
Źródło: 3dprintingindustry.com
