Technologia druku 3D jest tematem bardzo złożonym, wokół którego na przestrzeni lat narosło wiele mitów, skutecznie podsycanych przez sensacyjne materiały telewizyjne i prasowe publikowane przez duże media głównego nurtu. Niestety jak przychodzi co do czego, okazuje się, że rzeczywistość jest zgoła inna od oczekiwań co powoduje szereg rozczarowań. Chociaż robimy na naszym portalu co w naszej mocy i staramy się uświadamiać naszych czytelników odnośnie licznych niuansów związanych z drukiem 3D, na rynku brakuje solidnych pozycji książkowych, które w fachowy sposób podjęłyby się tego zagadnienia. To może na szczęście wkrótce ulec zmianie, gdyż podczas nadchodzących targów 3D Show w Warszawie będzie miała miejsce premiera nowego podręcznika akademickiego, stworzonego przez dwóch wybitnych specjalistów z Politechniki Rzeszowskiej i Warszawskiej.
Tytuł publikacji to „Techniki przyrostowe, druk 3D, drukarki 3D„, a jej autorami są prof. dr hab. inż. Grzegorz Budzik – nauczyciel akademicki na Politechnice Rzeszowskiej, na Wydziale Budowy Maszyn i Lotnictwa oraz dr inż. Przemysław Siemiński – nauczyciel akademicki na Politechnice Warszawskiej, na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych, w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn.Wydawcą publikacji jest Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Na targach 3D Show, które będą miały miejsce w Auli Głównej Politechniki Warszawskiej będzie okazja zapoznać się z publikacją oraz ją zakupić.
Ze względu na prezentowaną w publikacji tematykę, patronat merytoryczny udzieliły: Polskie Stowarzyszenie Upowszechniania Komputerowych Systemów Inżynierskich „ProCAx” oraz Stowarzyszenie Projektantów Form Przemysłowych.
Książka jest pierwszym podręcznikiem akademickim w Polsce na temat technik przyrostowych zwanych popularnie drukiem 3D. We wstępie krótko opisano większość znanych metod przyrostowych oraz wytłumaczono pojęcia: Rapid Prototyping, Rapid Manufacturing, Rapid Tooling, a także przedstawiono istotę druku 3D. Główna część publikacji zawiera dokładny opis najpopularniejszych historycznie i obecnie metod przyrostowych: stereolitografii, wytłaczania polimerów (FDM/FFF/MEM), modelowania strumieniowego (m.in. PolyJet Modeling), druku proszkowego (3DP), laminowania warstwowego (LOM) oraz laserowego łączenia proszków (SLS, SLM i LENS).
Dla każdej z metod przedstawiono zasadę budowy obiektów, przegląd wybranych maszyn komercyjnych i materiałów modelowych, przykłady zastosowań oraz zalety i wady danej metody. W końcowej części podręcznika przedstawiono kilka przykładowych projektów, dla których pokazano wpływ parametrów druku 3D na czas wytwarzania i zużycie materiału modelowego, a więc na koszty budowy obiektu. W podsumowaniu zebrano cechy przedstawionych metod przyrostowych. Książka liczy 185 stron, została napisana przystępnym językiem, jest bogato ilustrowana i solidną bibliografią.
Publikacja ta skierowana jest do studentów i absolwentów uczelni technicznych kierunków projektowych i konstrukcyjnych, w szczególności związanych z mechaniką i budową maszyn, lotnictwem, wzornictwem przemysłowym, pojazdami, transportem, mechatroniką i biomechaniką, architekturą i budownictwem, a nawet inżynierią materiałową. Jako skrypt akademicki przeznaczona jest głównie dla studentów studiów inżynierskich i magisterskich na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej i Wydziale Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej oraz dla studentów studiów licencjackich na Wydziale Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Może też z powodzeniem być wykorzystywana na innych wydziałach tych uczelni.
Pomocne informacje znajdą w niej też projektanci wzornictwa przemysłowego, mody, architektury wnętrz, a także graficy komputerowi, którzy modelują sceny 3D, wykonują wizualizacje i animacje, a nawet osoby korzystające z nowoczesnych technologii modelowania i obrazowania 3D w archeologii, muzealnictwie, medycynie i dentystyce, chemii itp.
Zawarta w publikacji wiedza powinna pomóc w poprawnym opracowywaniu geometrii 3D elementów wytwarzanych technikami przyrostowymi, ewentualnie w modyfikacji geometrii elementów projektowanych do wytworzenia „tradycyjnymi technologiami”, gdy planuje się wykonać prototyp metodami druku 3D.
Książka ta powinna także ułatwić korzystanie z usług firm wytwarzających modele metodami szybkiego prototypowania. Z tego względu opisane są w niej także maszyny trochę starsze, ale nadal jednak używane, których poprawionymi wersjami są często nowe modele. Może również pomóc w podejmowaniu decyzji dotyczącej zakupu maszyny do szybkiego prototypowania, czyli tzw. drukarki 3D.
Prof. dr hab. inż. Grzegorz Budzik jest autorem lub współautorem ponad 300 artykułów naukowych i publikacji książkowych oraz kilkudziesięciu wdrożeń i opracowań dla przemysłu. Specjalizuje się w szybkim prototypowaniu, inżynierii odwrotnej i metrologii technicznej, szczególnie zastosowaniem tych metod w przemyśle lotniczym, maszynowym oraz inżynierii medycznej i wzornictwie przemysłowym. Jest kierownikiem Katedry Konstrukcji Maszyn, która dysponuje wieloma typami maszyn prototypujących: stereolitografią, urządzeniami FDM/MEM, PolyJet i MultiJet Modeling, drukarkami 3DP, SLS – DMLS oraz współrzędnościowymi systemami pomiarowymi i niezbędnym oprzyrządowaniem i oprogramowaniem CAD/CAM/CAE. Od wielu lat prowadzone są tam badania nad wykorzystaniem technik przyrostowych do wytwarzania części mechanicznych. Jest współzałożycielem i członkiem kierownictwa Klastra Szybkiego Prototypowania – RAPIDROM oraz Wschodniego Klastra Wzornictwa Przemysłowego – CARPATHIA I. DESIGN. Był głównym organizatorem I Krajowej Konferencji Naukowej „Szybkie prototypowanie: Modelowanie – Wytwarzanie – Pomiary„, która odbyła się we wrześniu 2015 roku.
Dr inż. Przemysław Siemiński – nauczyciel akademicki na Politechnice Warszawskiej, na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych, w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn. Jest autorem lub współautorem prawie 30 artykułów naukowych. Na Wydziale SiMR PW opiekuje się Laboratorium szybkiego prototypowania i inżynierii odwrotnej gdzie jest pięć różnych drukarek FDM oraz dwa skanery 3D. Osiem lat temu na Wydziale Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie współorganizował Laboratorium Druku 3D wyposażone w drukarkę proszkową i maszynę PolyJet Modeling, a obecnie w pięć różnych maszyn FDM. Zajęcia związane z drukiem 3D oraz z systemami 3D CAD prowadzi na Wydziale SiMR PW, WW ASP w Warszawie, a także dla studentów Wydziału Inżynierii Materiałowej PW. Był współorganizatorem dwóch edycji (w 2013 i 2015 roku) znaczącego wydarzenia „Pokaz3D.pl” w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie prezentującego drukarki 3D i skanery 3D oraz ich zastosowania.
