Jak to wielokrotnie podkreślaliśmy w swoich wcześniejszych artykułach, Ultimaker to jeden z ostatnich bastionów ruchu open-source w branży desktopowych drukarek 3D. Firma nie tylko udostępnia i rozwija swoje oprogramowanie CURA z myślą o użytkownikach innych urządzeń, to umożliwia samodzielne budowanie lub przerabianie swoich drukarek 3D. Rok po premierze Ultimakera 3 i Ultimakera 3 Extended firma udostępniła ich źródła, tak jak to miało miejsce w przypadku wcześniejszych modeli.
Ta polityka może na pierwszy rzut oka wydawać się niezrozumiała – tym bardziej, że Ultimaker to największy pod względem wolumenu sprzedaży producent desktopowych drukarek 3D w Europie (i czwarty największy na świecie), jednakże historycznie okazuje się, że nie tylko doskonale się sprawdza, lecz paradoksalnie pomaga producentowi rozwijać jego projekt. Pozwalając na modyfikowanie swoich urządzeń pozwala nie tylko bardziej związać się użytkownikom z marką, lecz również bardzo wsłuchuje się w ich opinie udoskonalając drukarki 3D na podstawie efektów ich prac.
Dwoma sztandarowymi przykładami na to jak świetnie sprawdza się to w praktyce są Olsson Block – system wymiennych głowic drukujących oraz Structur3D – system umożliwiający drukowanie na Ultimakerze z silikonu. Firma nie tylko oficjalnie wspiera i promuje obydwa rozwiązania, lecz pozwala ich pomysłodawcom na rozwijanie niezależnego biznesu.
Źródła do drukarek 3D Ultimakera trzeciej generacji są udostępnione na różnych licencjach: część mechaniczna została wydana na licencji Creative Commons CC-BY-NC i jest dostępna w plikach STEP, z kolei elektronika została wydana na licencji GLP2. Całość można pobrać z GitHuba.
Źródło: www.ultimaker.com
