Którą technologię druku 3D wybrać do produkcji dużych części: SLA czy SLS?

Produkcja dużych części (powyżej 30 cm w osiach XYZ) za pomocą druku 3D wymaga odpowiedniego wyboru technologii, aby zapewnić jakość, wydajność oraz powodzenie procesu. W niniejszym artykule porównamy technologię żywiczną – SLA oraz dwie popularne metody proszkowe – SLS i MJF. Wszystkie trzy wykorzystuje w codziennej pracy Technology Applied – największa w Polsce firma świadcząca usługi druku 3D, która specjalizuje się w tworzeniu części przekraczających niejednokrotnie nawet 60 cm w najdłużej z osi XYZ.

SLA (stereolitografia) jest metodą druku 3D, która wykorzystuje laser UV do utwardzania fotopolimerów warstwa po warstwie. Pozwala na tworzenie bardzo dokładnych i szczegółowych części z gładką powierzchnią. Jednak ograniczenia wielkości budowy drukarek SLA mogą być problematyczne przy produkcji dużych części. Ponadto, proces utwardzania żywicy wymaga dodatkowego czasu i nakładu pracy, co może wydłużyć czas produkcji. Technology Applied posiada wielkoformatową drukarkę 3D SLA – DWS Systems XPR S, posiadającą obszar roboczy na poziomie 30 x 30 x 30 cm. Produkcja większych elementów – choć teoretycznie możliwa, wiąże się z klejeniem kilku elementów w całość. Niestety żywice światłoutwardzalne są dość trudne do sklejenia i wymagają stosowania odpowiednich klejów jak np. dwuskładnikowych, epoksydowych, które oferują silne i trwałe połączenie.

SLS i MJF to techniki, które wykorzystują laser lub agenty wiążące do selektywnego spiekania lub zgrzewania proszków polimerowych, tworząc wytrzymałe i odporne części. Te metody są bardziej odpowiednie do produkcji dużych części ze względu na większe rozmiary komór roboczych. Pozwalają też na szybszą produkcję bez potrzeby stosowania struktur podporowych. Części wyprodukowane metodą SLS i MJF charakteryzują się dobrą wytrzymałością mechaniczną i są bardziej odpowiednie do funkcjonalnych zastosowań. Doskonale nadają się także do klejenia większych części z kawałków, dzięki właściwościom poliamidów, jak również charakterystycznej, porowatej strukturze powierzchni wydruków 3D. Technology Applied posiada drukarki 3D typu SLS o komorach roboczych na poziomie 32 x 32 x 60 cm, co przy ułożeniu wybranych modeli po przekątnej komory, jeszcze bardziej zwiększa możliwości produkcyjne.

Wybór technologii druku 3D do produkcji dużych części zależy od wielu czynników, w tym od wymagań co do dokładności, wytrzymałości i szybkości produkcji. Dla dużych, wytrzymałych i funkcjonalnych części, SLS i MJF są często preferowanymi metodami, oferując szybkość i wydajność. SLA, choć oferuje wysoką dokładność i szczegółowość, może być mniej praktyczna dla bardzo dużych obiektów. Technology Applied posiada większość dostępnych technologii druku 3D, więc może być wykorzystana do obsługi szerokiego zakresu potrzeb produkcyjnych.

Źródło: www.3dprintingcenter.net