Rodzaje części, które lepiej wydrukować z żywicy światłoutwardzalnej niż w technologii SLS i odwrotnie

W świecie druku 3D, wybór między wykorzystaniem żywic a technologią SLS (Selective Laser Sintering) zależy od specyfiki i wymagań danego projektu. Obie metody oferują unikalne zalety i są lepiej przystosowane do różnych zastosowań. Technology Applied – największa polska firma świadcząca usługi druku 3D wie to doskonale, wykorzystując obydwie metody w codziennej produkcji przyrostowej.

Żywice światłoutwardzalne są idealne do tworzenia bardzo szczegółowych i skomplikowanych modeli. Ich wysoka dokładność sprawia, że są doskonałe do prototypowania precyzyjnych komponentów, takich jak elementy biżuterii, miniaturowe modele czy skomplikowane komponenty elektroniczne. Metoda ta jest także właściwa dla projektów wymagających przezroczystości. Jest to idealne rozwiązanie dla takich elementów, jak soczewki, osłony lub innych przezroczystych komponentów, gdzie przejrzystość jest kluczowym czynnikiem.

Żywice pozwalają na uzyskanie gładkich i estetycznie wykończonych powierzchni, są więc preferowane przy tworzeniu przedmiotów, które mają być eksponowane i wymagają wysokiej jakości wykończenia, na przykład w przypadku modeli do prezentacji czy elementów designerskich. Technologia SLA oferuje produkcję części, które mają jakość końcową zbliżoną do formowania wtryskowego.

Metoda SLS jest preferowaną techniką dla produkcji wytrzymałych, funkcjonalnych części. Dzięki możliwości wykorzystania różnych proszków polimerowych, SLS jest idealne do tworzenia części mechanicznych, takich jak zawiasy, zaczepy czy elementy konstrukcyjne, które muszą wytrzymać obciążenia mechaniczne. Jest też bardziej odpowiednie do drukowania większych obiektów. Brak potrzeby stosowania struktur podporowych oraz równomierna wytrzymałość części sprawiają, że SLS jest wyborem do produkcji dużych, integralnych komponentów, takich jak elementy obudów urządzeń czy duże komponenty przemysłowe.

SLS pozwala na tworzenie złożonych geometrii z zamkniętymi pustkami bez ryzyka uszkodzenia podczas usuwania materiału podporowego. Jest to idealne dla projektów wymagających skomplikowanych wewnętrznych struktur, takich jak kanały przepływowe czy lekkie, ale wytrzymałe konstrukcje.

Wybór między drukiem 3D z żywic a technologią SLS powinien być podyktowany charakterystyką i wymaganiami projektu. Żywice światłoutwardzalne są najlepsze do detalicznych modeli, przezroczystych części oraz wysokiej jakości wykończeń powierzchni. Natomiast SLS jest preferowany dla wytrzymałych, funkcjonalnych części, dużych obiektów konstrukcyjnych oraz projektów z złożonymi geometriami. Odpowiedni wybór technologii ma kluczowe znaczenie dla sukcesu projektu, zarówno pod względem funkcjonalności, jak i estetyki. W przypadku wątpliwości co do wyboru właściwej metody przyrostowej warto skonsultować to ze specjalistami jak Technology Applied, które dopasuje najlepszy sposób produkcji części pod kątem ich docelowego zastosowania.

Źródło: www.3dprintingcenter.net